|
| • baza materiałów |
1966 /
79
|
| • publikacje |
96 /
55
|
| • Celestyn Freinet |
73
|
| • kalendarz |
8
|
| • techniki plastyczne |
29 /
141
|
| • kolorowanki |
220
|
| • nasza galeria |
312
|
| • galeria zdjęć |
607
|
| • katalog haseł |
96
|
|
Bardzo ważnym zadaniem w pracy z dziećmi, jest umiejętność utrzymania w grupie ładu, harmonii i odpowiedniej dyscypliny. Dziecko powinno znać obowiązujące w grupie zasady i starać się je świadomie przestrzegać. Jeżeli podczas różnorodnych działań dzieci szybko reagują na polecenia, wykazują się dużą aktywnością oznacza to, że istnieje dobry kontakt między wychowawcą a jego podopiecznymi. Zajęcia prowadzone są w odpowiedni sposób a dzieci znają podstawowe zasady prawidłowego zachowania. Należy pamiętać, że nauczyciel ma być przyjacielem, partnerem do rozmów, osobą godną zaufania. Powinien w jasny sposób precyzować wyznaczony cel, swoje oczekiwania względem wychowanków i konsekwentnie przestrzegać określonych reguł.
Często kontrolowanie zachowań dzieci w grupie związane jest z umieszczeniem w widocznym miejscu sali listy z imionami dzieci i mocowanie obok nich odpowiednich znaczków (kropek, serc, uśmiechów), stanowiących nagrodę, wyróżnienie za dobre zachowanie czy prawidłowe wykonanie zadania. Zarówno ich duża ilość jak ich brak, pozwala dostrzec jedynie efekty zachowań. Naszym zadaniem jest rozmowa i uświadomienie dziecku na czym polegało jego złe zachowanie, wskazanie mu odpowiedniej drogi w dążeniu do jego poprawy.
W mojej grupie którą prowadzę od dwóch lat realizowałam projekt Drzewko dojrzewania.
Na początku roku szkolnego został zawarty z grupą kontrakt. Dzieci dowiedziały się co to jest Drzewko dojrzewania. Oglądały zdjęcia jabłek niedojrzałych, zielonych oraz pięknych rumianych, nadających się do zerwania. Jabłka zielone, które umieszczaliśmy na drzewku, porównałam do dzieci, które właśnie niedawno przyszły do przedszkola. Tłumaczyłam im, że kiedy przyjdą wakacje, ich jabłka będą także piękne i rumiane. Dzieci oglądały także ilustracje jabłek zepsutych o ciemnych barwach i zgodnie stwierdziły, że na naszym drzewku takie jabłka nie będą wisiały.
Wykorzystując elementy metody Ireny Majchrzak przygotowałam zielone listki. Do ogonka każdego jabłka przymocowałam liść z imieniem dziecka.
Każde dziecko otrzymało wycięte z papieru w kratkę jabłko. Jeżeli było bardzo grzeczne lub wykonało szczególne zadanie - w nagrodę mogło pokolorować na swoim jabłku jedną kratkę na kolor czerwony. Jeżeli zachowanie było negatywne lub zadanie nie zostało wykonane, kratka zostawała wypełniona ołówkiem.
Istniała możliwość poprawy. Wtedy kratka wypełniona ołówkiem mogła zostać wygumowana.
Uważam, że metoda ta dała dzieciom możliwość zmiany zachowania. Od nich samych zależało jak wygladało ich drzewko. Dzieci bardzo szybko nauczyły się rozpoznawać swoje jabłka. Nawet te, które do przedszkola uczęszczały od września.
Na zakończenie roku szkolnego efektem pracy każdego dziecka, było czerwone jabłko. W grupie staraliśmy się pracować tak, aby każde z dzieci ten efekt osiągnęło. Zadanie nie było łatwe. Należało pamiętać, że dzieci borykały się z różnymi trudnościami, posiadając odmienne charaktery i temperamenty oraz różne możliwości.
Podczas uroczystości pożegnania grupy dzieci sześcioletnich w czerwcu 2008 roku, zdjęłam z drzewa wszystkie papierowe jabłka. Zastąpiłam je prawdziwymi, czerwonymi jabłkami w wiklinowym koszyku. Do każdego jabłka dołączyłam listek z papierowego jabłuszka z imieniem dziecka. Dzieci przekonały się, że ich starania mają wymierny efekt - "dojrzały, spadły z drzewa i są w pełni gotowe aby rozpocząć naukę w szkole".
Jabłka zostały natychmiast przez dzieci zjedzone. - Bardzo pysznie jest być grzecznym - tak brzmiały słowa jednego z moich wychowanków.
- Uważam, że jest to najlepsze podsumowanie naszych działań. |  | |
|
|
